Blarenbal in 1971
In het tweede jaar waren er opnieuw twee routes: 20 en 50 kilometer,
verdeeld over vier
avonden. De gemeente zorgde weer voor subsidie,
zoals ze dat ook in het eerste jaar had
gedaan. In die eerste jaren
begon de vierdaagse steevast op dinsdag, terwijl op vrijdag de
intocht
werd gehouden. De organisatie was in die beginperiode erg streng. In de
eerste jaren
fietsten er veel jeugd mee met de lopers en dat leidde er
vaak toe dat vriendjes en
vriendinnetjes achterop meereden, terwijl die
moesten lopen. Zonder pardon werd er dan
ingegrepen en de wandelkaart
werd ingenomen. Dat gold trouwens ook voor het meerijden
van wandel- en
kinderwagens. Kinderen waarvan vaststond dat ze de tocht niet zouden
lopen,
werden zonder meer geweigerd. Ouders deden daar ook niet
moeilijk over, zeker niet na
uitleg over het waarom. Het ging in de
beginjaren puur om de sportieve prestatie.
Sportief was het alleszins en dat liet ook het Wouwse collega van B
& W merken, want in
1971 liep het voltallige college de lange route
over Moerstraten mee. Burgemeester Piet
Sanders, de wethouders Jac van
Wesenbeek en Kees Matthijssen hadden er weinig moeite
mee. Voor
gemeentesecretaris Piet Maas werd het, volgens De Stem van 2 juli 1971,
een ware
lijdenstocht. Al voor de helft van de route had hij een enorme
blaar op zijn voet. Op die
manier sukkelde hij Moerstraten binnen, waar
hij door de EHBO verzorgd moest worden.
Op vrijdag 2 juli haalde drumband ‘Di Woude’ de wandelaars feestelijk
in en op de Markt
werden de medailles feestelijk uitgereikt door
burgemeester Piet Sanders.
Bijzonder was dat dit jaar de mensen die voor de tweede keer deelnamen
een medaille
kregen met het nummer twee. Die nummers waren op
woensdagmiddag door de vijf organisatoren
met een tangetje om het
lintje van hun medaille gebogen. De organisatie had namelijk
besloten
dat ze niet aan zouden sluiten bij de landelijke wandelorganisatie,
omdat die alle
inkomsten wilde en in ruil daarvoor werd dan één keer in
de vijf jaar een medaille
beschikbaar gesteld en in de tussenliggende
jaren een nummer dat de deelnemers dan thuis
om de medaille van vorig
jaar konden buigen.
Na afloop van de tweede vierdaagse werd in buurthuis De Bargie aan de
Kloosterstraat een
blarenbal gehouden. Volgens de krant gingen de
meeste deelnemers na afloop vanaf de Markt
inderdaad naar dit bal. De
muziek werd daar verzorgd door soos Le Milan. Een legendarische
vereniging die in de jaren zestig voor muziek- en dansavonden zorgde.
Eerst in de oude
Kunstkring aan de Kloosterstraat en later in het
nieuwe buurthuis aan de overkant.
|
|